دستنامه فراوری مواد معدنی و متالورژی استخراجی
پیش‌فراوری
هدف پیش‌فراوری دورریزی مواد باطله در مراحل اولیة فرایند و کاهش میزان موادی است که باید در فرایندهای پایین‌دستی فراوری شوند. این امر به‌طوری قابل توجه، مصرف انرژی و آب و هزینة عملیاتی هر تن محصول را کاهش می‌دهد. بهره‌وری از منابع با گسترش استفاده از منابع مختلف (مواد با درجة عیار پایین) و یا افزایش نرخ تولید در هر تن سنگ معدنی فراوری‌شده بهبود می‌یابد.
برای برخی از سنگ‌ها، پیش‌فراوری را می‌توان با سرند کردن به دست آورد، زیرا کانی‌های باارزش اغلب نرم‌تر یا شکننده‌تر از باطله هستند و بنابراین، پس از مراحل اولیة شکست، در بخش‌های ریز متمرکز می‌شوند. شواهدی از این موضوع برای چندین سنگ، از جمله توده‌های سولفیدی، فلزات پایه، طلا و برخی از سنگ‌های پلاتین وجود دارد (Bamber 2008؛ Bowman and Bearman 2014؛ Van der Berg and Cooke 2004). سرند کردن ظرفیت نسبتاً بالا، هزینة کم و ریسک فنی پایینی دارد.
وقتی رابطة عیار – اندازه اجازة جداسازی مؤثر را نمی‌دهد، ممکن است بتوان با استفاده از یک حسگر برای اندازهگیری تفاوت بین مواد باارزش و مواد باطله به نتیجة بهتری دست یافت. حسگرهای مختلفی در دسترس هستند که ویژگی‌های سنگ معدنی مختلف را اندازهگیری می‌کنند که رایج‌ترین آنها نورسنجی، الکترومغناطیسی، رادیومتریک و اشعة ایکس است. فناوری فعلی تک ذرات را اندازهگیری و جدا می‌‌کند و بنابراین، توان عملیاتی آن محدود است. بنابراین، برای اینکه در پیش‌فراوری عملیات معدن‌کاری در مقیاس بزرگ عملی باشد، جداسازی مبتنی‌بر حسگر باید برای مقادیر تودة سنگ معدن اعمال شود (به‌عنوان مثال، روی یک سینی کامیون یا توده‌هایی از سنگ معدن روی یک نوارنقالة در حال بارگیری). بسیاری از فناوری‌های حسگر موجود در حال حاضر برای جداسازی تودة سنگ معدن مناسب نیستند، زیرا بسیار کند عمل می‌کنند یا به‌اندازة کافی نفوذ ندارند. با این حال، ممکن است بتوان حسگرهای موجود را تغییر داد یا حسگرهای جدید و مناسب را برای مقادیر تودة سنگ معدنی ایجاد کرد. طبقه‌‌بندی ظاهری سنگ معدن ممکن است بیش از یک نوع حسگر را در خود جای دهد. همچنین، به یک سیستم کنترلی برای تصمیم‌گیری پذیرش یا رد یک سیستم برای جدا کردن مواد باارزش از باطله نیاز دارد. تفکیک سنگ معدن متأثر از ناهمگونی طبیعی ذخایر است و باید تا حد امکان در مراحل اولیه، درون معدن، بلافاصله پس از بارگیری، یا ادغام با IPCC (جایی که تنوع بیشتر است) اجرا شود تا کارآیی را به حداکثر برساند.
بخش‌های کتاب
